Pisarka. Z wykształcenia pianistka (Akademia Muzyczna w Warszawie) i dziennikarka (Uniwersytet Warszawski). W roku 2010 została laureatką konkursu ogłoszonego przez wydawnictwo REPLIKA na najlepsze kobiece opowiadanie erotyczne. W wyniku wygranej jej opowiadanie Płomień cedru zostało wydrukowane w antologii Rozkoszne, która została bestsellerem wydawnictwa za rok 2010. Jej debiutancka powieść Jutro będzie normalnie ukazała się w 2011 w wydawnictwie Replika. W tym samym okresie wydała także cykl piętnastu bajek dla kilkulatków zatytułowanych Przygody Pana Parasola (Drzewo Laurowe, 2010). Wydanie tychże bajek to wynik wygranej Konkursu na dobrą powieść ogłoszonego przez nieistniejące już wydawnictwo Drzewo Laurowe. Przez wiele lat (1996-2005) publikowała w branżowych czasopismach muzycznych - przede wszystkim w Hi-Fi i Muzyka, gdzie była także redaktorem odpowiadającym za dział Muzyka, płyty audiofilskie. Publikowała także w magazynie STUDIO oraz KLASYKA - w tym ostatnim współpracowała z redakcją przy tworzeniu wszystkich numerów pisma, jakie ukazały się na rynku. W kwartalniku biznesowym Marketer+ ukazały się dwa cykle artykułów jej autorstwa. W 2016 roku rozpoczęła współpracę z Wydawnictwem Poznańskim (Czwarta Strona),a cztery lata później, w 2020 z wydawnictwem Skarpa Warszawska. Jest członkiem Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz Stowarzyszenia Autorów i Wydawców Copyright Polska. W roku 2021 otrzymała honorową odznakę MKDNiS Zasłużony dla Kultury Polskiej. Charakterystyczną cechą jej powieści jest zróżnicowanie stylu i charakteru – pod względem treści, nastroju, sposobu narracji, a także innych środków technicznych. Koszalinianka. Na studia przyjechała do Warszawy, i tutaj została, a dokładniej pod Warszawą, z dala od hałasu i biegu. Uczy muzyki, gry na fortepianie, czyta i cieszy się życiem. I, oczywiście, pisze. Nagrody i wyróżnienia Przygody Pana Parasola - nagroda w konkursie „Na dobrą powieść” w kategorii bajek dla dzieci, Wydawnictwo Drzewo Laurowe, 2010 Rozkoszne - nagroda w konkursie na najlepsze kobiece opowiadanie erotyczne, Replika, kwiecień 2010 Pozytywka książka miesiąca portalu Książka zamiast kwiatka, luty 2016 książka roku portalu Książka zamiast kwiatka Jutro będzie normalnie książka miesiąca portalu Książka zamiast kwiatka, listopad 2017 książka stycznia 2018 na Literatura kobieca – co czytać? Karuzela książka miesiąca portalu Książka zamiast kwiatka, luty 2017 najlepsza powieść przeczytana w 2017 roku na nieperfekcyjnie.pl książka roku portalu Książka zamiast kwiatka, 2017 finalista konkursu Brakująca litera 2018 Przytulajka Książka miesiąca portalu Książka zamiast kwiatka, marzec 2018 Huśtawka II miejsce w plebiscycie „Najlepsza książka na wakacje 2018” Imperium Kobiet lipiec 2018 finalista konkursu Brakująca litera 2019 Latawce finalista konkursu Brakująca litera 2019 Inne nagrody Autor miesiąca portalu Książka zamiast kwiatka, luty 2016 Autor miesiąca portalu Książka zamiast kwiatka, luty 2017 Stacja Południe - Nagroda w konkursie gazety dla Najlepszej Kulturystki 2017 Odznaczenie „Zasłużony dla kultury polskiej” MKDNiS - 2021http://www.agnieszkalis.pl/
Czerwony to dla większości ludzi kolor miłości. Według najnowszej książki pt. „Czerwony” Agnieszki Lis jest to barwa złości i gniewu.
Czemu tak jest? Z jaką historią się to wiążę? I czym ona się skończy?
Marcelina, podobnie jak bohaterka Niebieskiego - pierwszej książki z wielobarwnej serii, widzi barwy w aurach ludzi. Od dzieciństwa ma tą niezwykłą zdolność i w ten sposób rozpoznaje: kto jest dobry czy zły. Bowiem każdy kolor ma swoje znaczenie.
„Kiedy pojawia się pomarańczowy, nie mam wątpliwości, ten człowiek jest zakochany.”
„Fioletowy to kłamstwo, więc takich ludzi unikam.”
Od pewnego momentu co noc śni o dziwnych niepokojących rzeczach. Faktach, które wydarzyły się lata temu, a mało kto o nich pamięta. Każdy taki sen kończy się nadmiarem mrożącej krew czerwieni. Kto lub co za tym stoi? Z czym to się wiąże?
W rozwiązaniu tej zagadki pomagają głównej bohaterce Czerwonego: przyjaciółka Paulina oraz kolega z pracy Krzysiek. Nagle po spotkaniu rodzinnym do snów dochodzą dziwne wizje, które w jakiś sposób wiążą się z dawną niedopowiedzianą historią nieistniejącej już wsi Bromerzyk w Puszczy Kampinoskiej i losów jej mieszkańców. Jakie tajemnice wyjdą na jaw? Czy tylko rodzinne, a może jakieś inne?
„Czy to żywych trzeba się bać?”
Najnowsza powieść Agnieszki Lis to bardzo przejmująca oraz intrygująca lektura, która przypomina o zapomnianych faktach, które miały miejsce podczas zawieruch wojennych i nie tylko. Bohaterowie Czerwonego są bardzo realni, jak zawsze u autorki i do tego lekko zabawni. Dzięki temu książka nie jest aż tak straszna. A nie lubię się bać.
Czerwony to głównie thriller o nieoczywistych sposobach manipulacji, który zaskakuje czytelnika na samym końcu powieści. I to jak! Trzyma w napięciu tak, że nie można się od niego oderwać. Są tu także widoczne elementy horroru, czym autorka mnie mocno zaskoczyła. Aż za bardzo, brr.
Widać, że Agnieszka Lis rozwija się literacko i to bardzo. Brawo!
Ja jestem zaskoczona, zmieszana i jak zawsze pod wrażeniem kreatywności pisarki.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Autorom Książek w obiektywie.
Spodziewałam się, że to będzie jedna z tych książek, które mnie porwą i po lekturze muszę przyznać, że potencjał był ogromny! Ogromny musiał być też nakład pracy autorki- Agnieszki Lis.
Myslałam, że największym atutem „Siostry wirtuoza” będzie narracja Antoniny Wilkońskiej - tytułowej siostry Ignacego Paderewskiego: wybitnego pianisty, kompozytora, polityka, działacza niepodległościowego i filantropa. Mogła ona sprawić, że byłaby to nie tylko fascynująca biografia jej brata, ale również smutna opowieść o losach kobiet pozbawionych prawa do decydowaniu o sobie z mocno feministycznym wydźwiękiem. Tymczasem o swoim życiu narratorka (we własnym pamiętniku, bo w tej formie napisana jest książka) nie pisze niemalże nic, sama degradując się jedynie do roli obserwatorki kariery swojego brata. Jest jednak coś jeszcze, co znacznie bardziej zepsuło mi czytelniczy nastrój. Otóż, zdarzenia przeplatane są komentarzami Antoniny, w których wylewa całą masę swoich frustracji, niezadowolenia, rozczarowania. Do swojego brata żywi uczucia z jednej strony pełne zazdrości, z drugiej niezdrowego uwielbienia. Każdego, kto ośmielił się źle wypowiedzieć o Paderewskim, kto nie docenił należycie (w odczuciu narratorki) jego talentu, Antonina określa niegodziwcem lub innym temu podobnym wyrażeniem i poddaje ostrej krytyce. Krytykuje też wszystkie wybranki serca brata (poza jego pierwszą żoną) i kobiety w ogóle. Było dla mnie emocjonalnie wyczerpujące czytanie tych wszystkich nieprzychylnych innym komentarzy. I wielka szkoda, bo życie Paderewskiego idealnie nadaje się na powieść, a lekkość pióra autorki powodowała, że naprawdę przyjemnie się tę książkę czytało.
Na temat „Siostry wirtuoza” widziałam wiele pozytywnych komentarzy, dlatego mimo wszystko polecam. Warto zweryfikować, być może Wam nie będą przeszkadzać narzekania Antoniny. Bo historia na pewno jest warta poznania (koniecznie, trzeba się zapoznać z częścią przypisów, żeby wiedzieć co w książce odbiega od prawdy).